بررسی تاثیر آموزش رفتارهای دلبستگی برمیزان دلبستگی مادر ـ جنین در مادران نخست باردار

مقدمه و هدف : دلبستگی مادر ـ جنین  ارتباط مادر باردار و جنینش را نشان می دهد و بیانگر رابطه عاطفی- هیجانی بین مادر و جنین می باشد و می تواند موجب ایجاد رابطه مطلوب بین مادر و شیر خوار و ارتقاء رشد شناختی ،عاطفی و اجتماعی کودک گردد.لذا اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش رفتارهای دلبستگی   بر میزان دلبستگی مادر- جنین در مادران نخست باردار انجام شده است. روش کار: این پژوهش از نوع مداخله ای است که برروی 83 نفر مادر باردار واجد شرایط انجام شد که از جمعیت آماری زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده وبه طور تصادفی بین دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند .ابزار مورد استفاده شامل فرم مصاحبه و پرسشنامه دلبستگی مادر-جنین    بوده است. برای گروه مورد چهار جلسه دو ساعته کلاسهای آموزش رفتارهای دلبستگی طی یکماه (هفته ای یکبار) برگزار شد .طی این مدت فرم های ثبت رفتارهای دلبستگی به مادران به شکل هفتگی داده می شد تا تکمیل کنند. گروه شاهد مراقبت های معمول بارداری دریافت نمودند .نمره دلبستگی قبل و بعد از مداخله در دو گروه سنجیده شد .جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های مجذور کای، فیشر ،من ویتنی و تی  استفاده شد . نتایج : یافته ها نشان داد که میانگین نمره دلبستگی مادر جنین قبل از مداخله در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب 5/0±52/3و43/0±45/3بوده که از نظر آماری اختلاف معنی داری وجود نداشت(78/0(p=. در حالیکه این میانگین بعد از مداخله به ترتیب 38/0±96/3و 41/0±42/3 بوده که اختلاف آماری معنی دار بوده است (001/0 p<). نتیجه نهایی: نتیجه پژوهش نشان می دهد که آموزش و انجام برخی رفتار های دلبستگی می تواند موجب افزایش میزان دلبستگی مادر- جنین گردد که به نوبه خود موجب ایجاد رابطه مطلوب بین مادر و شیر خوار و رشد بهترشناختی، ،هیجانی و اجتماعی  کودک می گردد.